Και ήρθε η ώρα
της γέννας. Και ενώ η προετοιμασία είχε γίνει κάπως, ξαφνικά έρχεσαι να μάθεις
άγνωστες λέξεις : μονάδα νεογνών, μετάγγιση αίματος, τραχειοτομή, σίτιση από τη
μύτη…… Κι ενώ το μωρό βρίσκεται σε ένα ασφαλές περιβάλλον στην κοιλίτσα της
μάμας, ξαφνικά διασωληνώνεται, δέχεται τρυπήματα και ζει σε ένα περιβάλλον
άχρωμο, χωρίς χαμόγελο, χωρίς ζεστασιά, με μόνιμο φωτισμό και με αρκετό θόρυβο-
είτε από τα μηχανήματα είτε από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Και ναι,
προέχει το να σωθεί η ζωή του μωρού, γιατί όμως το ψυχολογικό αγνοείται ως
σημαντικό –αν όχι το σημαντικότερο- κομμάτι της ζωής μιας ανθρώπινης
ύπαρξης;;;;; (βλ.παλαιότερη ανάρτηση εδώ).
Η άφιξη ενός
νέου μωρού είναι μια στιγμή μεγάλης χαράς για την οικογένεια - όταν όμως
πρόκειται για ένα ή περισσότερα μωρά που έχουν γεννηθεί πρόωρα, δημιουργούνται
αρκετά μεγάλες απαιτήσεις και άγχος.
Το Ηλιτόμηνον (http://www.ilitominon.gr/) ενώνει τη φωνή
των γονέων προώρων και των επιστημόνων, με σκοπό την φροντίδα των πρόωρων
νεογνών.
Για την επίτευξη του σκοπού του, διοργανώνει και υποστηρίζει
κοινωνικές, επιστημονικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες που συμβάλλουν στην
προώθηση και επίλυση των ιατρικών και κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων των
οικογενειών με πρόωρα νεογνά.
Το Ηλιτόμηνον
ανήκει στο δίκτυο οργανώσεων γονέων από όλη την Ευρώπη που δρουν συντονισμένα
με το EFCNI, το Ευρωπαϊκό Ίδρυμα για τη Φροντίδα των Νεογνών, και διεκδικούν
από την Ε.Ε. τη θέσπιση ενιαίων εθνικών κατευθυντήριων οδηγιών με τις οποίες να
διασφαλίζεται η παροχή κατάλληλης φροντίδας σε όλες τις εγκύους, τα νεογνά και
τα πρόωρα βρέφη.
Γιατί με κάθε
παιδί γεννιέται και μια ελπίδα, κι αυτή την ελπίδα το Ηλιτόμηνον θέλει να την
κρατήσει ζωντανή και δυνατή.
Αναζητήστε
βοήθεια, πληροφορίες και κυρίως ενσυναίσθηση ως πρόωρα γονείς σε μπλογκς που
κάνουν εξαιρετική δουλειά.