... γράφει η Καίτη Μιχαλοπούλου από το
blog "οι παραμυθένιες"...
Συζητούσα με φίλες μου μαμάδες για τα παιδιά και πως άλλαξε η ζωή μας με
τον ερχομό τους. Αυτή τη φορά, όμως, μιλήσαμε για κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό
και όχι για το πόσο τρώνε, αν κοιμούνται, τα κατορθώματα τους και όλα όσα
συζητάμε όταν συναντιόμαστε. Πάντα ένα κομμάτι των συζητήσεων μας ανήκει στα
παιδιά.
Μιλήσαμε για τους φόβους μας. Αυτούς που δεν είχαμε πριν αποκτήσουμε παιδιά
και που ούτε φανταζόμασταν ότι θα έχουμε με τον ερχομό των παιδιών μας. Και ενώ
καταλαβαίνουμε ότι μερικές φορές είναι «παράλογοι» οι φόβοι μας, είναι εκεί,
όμως, υποσυνείδητα να μας τριβελίζουν το μυαλό.
Φόβος Νο 1: Οι αρρώστιες. Να μην αρρωστήσουμε (και δεν εννοώ μια απλή ιωσούλα), να
είμαστε γερές για να καταφέρουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Κάποιες
μαμάδες κάνουν ετήσιο τσεκ απ, άλλες προσέχουν τη διατροφή τους, άλλες
γυμνάζονται. Όλες μα όλες ευχόμαστε να είμαστε γερές.
Φόβος Νο 2: Να μην αρρωστήσουν ή χτυπήσουν τα παιδιά μας. Πόσες φορές δεν έχουμε
φωνάξει στις κούνιες ή στο παιχνίδι τους «Πρόσεξε». Πόσες φορές δεν
λειτουργούμε σαν μέντιουμ και τρέχουμε να προλάβουμε τυχόν τραυματισμούς.
Φόβος Νο 3: Να ταξιδέψουν με αεροπλάνο, με μετρό ή να μπουν σε αυτοκίνητο κάποιου που
δεν ξέρουν πως οδηγεί. Ναι και, όμως, υπάρχει και αυτή η φοβία. Μα πως; Αν έχει
έρθει η ώρα του πιλότου πως θα κατέβω; η κλασική ατάκα ελληνικής ταινίας, δεν
μπορεί κάποιος γονιός το σκέφτηκε.
Φόβος Νο 4: Ότι δεν θα μπορέσουν να δώσουν τη μόρφωση ή τα εφόδια που θα ήθελαν στα
παιδιά τους.
Φόβος Νο 5: Όχι πια ριψοκίνδυνα σπορ ή χόμπι.
Φόβος Νο 6: Δεν είναι η «καλή» και «σούπερ» μαμά. Το παιδί της γνωστής μου έκοψε τη
πιπίλα, τη πάνα, το μπιμπερό νωρίτερα από το δικό μου. Οι συγκρίσεις με άλλες
μαμάδες ή τα όσα γράφονται στα βιβλία για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών
μπορούν να γίνουν αγχωτικά για κάποιες μαμάδες.
Φόβος Νο 7: Δεν θα καταφέρνουν να είναι το ίδιο καλές στην εργασία τους όπως παλιά και
η καριέρα πάει περίπατο.
Φόβος Νο 1.000.000…………..
Είναι σίγουρο ότι δεν υπάρχουν μόνο αυτές οι φοβίες ή ανησυχίες που
περιέγραψα. Και μην νομίσετε ότι μιλάω για το φόβο που σε εγκλωβίζει
και δεν σε αφήνει να πας παρακάτω. Μιλάω για τους φόβους ή ανησυχίες που έχουν
οι μαμάδες και λειτουργούν σαν μηχανισμούς προστατευτικού χαρακτήρα. Που
λειτουργούν σαν μια φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού χωρίς να
απαιτείται συνειδητή σκέψη. Ο κίνδυνος έρχεται ταχύτερα όταν
περιφρονείται, σύμφωνα με τον Ευριπίδη.
Εσείς για τι φοβάστε ή ανησυχείτε; Και ας θυμόμαστε και αυτό που είπε ο Σω
Μπερνάρ,θάρρος είναι η τέχνη του να φοβάσαι χωρίς να το δείχνεις!!
πηγή:http://oiparamythenies.blogspot.gr/2014/07/blog-post_8.html
