Ενσυναίσθηση
Η Αναγνώριση των Συναισθημάτων των Παιδιών -Ενσυναίσθηση (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών- εξ αποστάσεως εκπαίδευση)
4:18 μ.μ.Πρόγραμμα Συμπληρωματικής εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης
Το Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών σας καλωσορίζει στο Πρόγραμμα Συμπληρωματικής εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης και συγκεκριμένα στο εκπαιδευτικό αντικείμενο “Η Αναγνώριση των Συναισθημάτων των Παιδιών - Ενσυναίσθηση”.
Το πρόγραμμα αποτελεί μία εισαγωγή στις βασικές αρχές και στο βασικό τρόπο εφαρμογής της ενσυναίσθησης, της δυνατότητας δηλαδή αναγνώρισης και κατανόησης των συναισθημάτων των παιδιών ως πυρήνα μια νέας παιδαγωγικής με ουσιαστικά οφέλη.
Αίτηση συμμετοχής μπορούν να υποβάλλουν:
*απόφοιτοι ΑΕΙ και ΑΤΕΙ της ημεδαπής και της αλλοδαπής
*απόφοιτοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με συναφή ενδιαφέροντα με το αντικείμενο
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΝ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ
Η αίτηση συμμετοχής υποβάλλεται ηλεκτρονικά, μέσω της ιστοσελίδας http://elearn.elke.uoa.gr. Η αποδοχή ή η απόρριψή της αίτησης συμμετοχής ανακοινώνεται στον υποψήφιο εκπαιδευόμενο ατομικά μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Για λεπτομέρειες ακολουθήστε το σύνδεσμο
https://elearn.elke.uoa.gr/show_programs.php?catID=all&prID=563&utm_source=facebook&utm_medium=cpc&utm_campaign=FB_Ensynaisthish
 |
| via |
Η υπέροχη προσπάθεια ενός μπαμπά να κρύψει
την αγωνία και το φόβο του, μετατρέποντας παράλληλα τη σκληρή καθημερινότητα σε
ένα διασκεδαστικό παιχνίδι για το παιδί του.
Μεγαλώσαμε με γονείς που συχνά κατηγορούμε
για το «κατοχικό σύνδρομο». Στην ουσία για το άγχος που μεταφέρεται από γενιά
σε γενιά για μία επώδυνη κατάσταση πείνας, ανασφάλειας, αγωνίας που πέρασαν οι
Έλληνες μεγαλύτερης ηλικίας. και που τώρα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ζούμε κι
εμείς. Μια ανασφάλεια που άθελα μας μεταφέρεται στα παιδιά. Μέσα από τις
ανοιχτές τηλεοράσεις, τις συζητήσεις με τους γειτόνους, κουβέντες του τύπου
«φάε τώρα όλο το φαΐ γιατί θα πεινάσουμε»!!
Δεν μπορώ να ξέρω τι θα συμβεί σε λίγες
μέρες, ξέρω όμως τι είναι αυτό που μεταδίδω τώρα στα παιδιά. Και που ακόμη κι
αν όλα ξεπεραστούν η φοβία θα έχει αφήσει ίχνη.
Τα παιδιά έχουν πολύ ευαίσθητες
συναισθηματικές κεραίες και «απορροφάνε» την αγωνία μας ακόμη κι αν δε μιλάμε
μπροστά σε αυτά. Κι έτσι μπορούν να φανταστούν τα χειρότερα.
Για να μπορέσει όμως ο γονιός να μεταφέρει
ηρεμία, πρέπει πρώτα να την έχει κατακτήσει ο ίδιος. Δεν είναι εύκολο, αλλά
εφικτό. Ο τρόπος ίσως αλλάζει για τον καθένα αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Βρίσκουμε διεξόδους και εκλογικεύουμε το παραλογισμό που διαχέεται. Μη
φοβάστε για την αλλαγή της καθημερινότητας. Τα παιδιά προσαρμόζονται πολύ
καλύτερα και περισσότερο εύκολα από εμάς.
Συζητάμε με τα μεγαλύτερα παιδιά στη γλώσσα
που καταλαβαίνουν και απαντάμε σε όσες ερωτήσεις μας κάνουν. Θα ακούσουν πολλά
από άλλα παιδιά και θα μεταφέρουν διάφορα.
Οφείλουμε όμως να ξεκαθαρίσουμε πρώτα απ όλα εμείς αυτό που ονομάζουμε «κρίση». Οι απαντήσεις μας πρέπει να είναι σαφείς, συγκεκριμένες και απλές. Δε μεταδίδουμε μίσος, έχθρα, απελπισία. Μεταφέρουμε τη χαρά που είμαστε καλά μαζί και αισιοδοξούμε για αυτά που θα ζήσουμε.
Οφείλουμε όμως να ξεκαθαρίσουμε πρώτα απ όλα εμείς αυτό που ονομάζουμε «κρίση». Οι απαντήσεις μας πρέπει να είναι σαφείς, συγκεκριμένες και απλές. Δε μεταδίδουμε μίσος, έχθρα, απελπισία. Μεταφέρουμε τη χαρά που είμαστε καλά μαζί και αισιοδοξούμε για αυτά που θα ζήσουμε.
Και για τα μικρά και μεγάλα παιδιά η
συνταγή είναι μία…. La
vita e bella! Τραγουδήστε, χορέψτε, παίξτε και γελάστε
με τα παιδιά σας όσο ποτέ άλλοτε μέχρι τώρα! Μπορούμε να τους στερήσουμε τη
σοκολάτα αλλά οφείλουμε να τους διατηρήσουμε το χαμόγελο τους!!! Μπορούμε να
τους στερήσουμε τα έτοιμα παιχνίδια αλλά οφείλουμε να τους μάθουμε τα δικά μας.
Αυτά που παίζαμε έξω στους χωμάτινους δρόμους με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς.
Δώστε στα παιδιά την ηρεμία και την χαρά
που αρμόζει στην ηλικία τους. Δεν είναι εύκολο να αγωνιάς για το μέλλον τους
και να κρατάς την ψυχραιμία σου αλλά η ζωή είναι απρόβλεπτη. Το «φαινόμενο της
πεταλούδας» άλλωστε έχει δείξει ότι κάτι πολύ μικρό μπορεί απλά να αλλάξει κάτι
μεγάλο! Σαν το χαμόγελο κάποιου σε μια παρέα σκυθρωπών ανθρώπων που φέρνει σιγά
σιγά το χαμόγελο σε όλους! Ίσως λοιπόν το χαμόγελο που με προσπάθεια θα
δώσουμε, κρατηθεί χωρίς προσπάθεια και μας δώσει πιο ξεκάθαρο μυαλό να
αποφασίσουμε… και τελικά να έχουμε μια «bella vita….»!
«Μη βγαίνεις έξω μόνος σου, θα σε πάρει κανένας κακός»
«Μην ανεβαίνεις έτσι την τσουλήθρα θα φας τα μούτρα σου!»
«Όχι στα βαθιά, θα σε δαγκώσει καρχαρίας!»
«Μη τρως σοκολάτες θα βγουν σκουληκάκια στην κοιλιά σου!»
«Αν δε φας θα αρρωστήσεις και θα πας νοσοκομείο και θα σου κάνουν
ενέσεις»
«Θα πας τιμωρία ΜΟΝΟΣ σου στο δωμάτιο σου!»
Δεν καταλαβαίνω γιατί
έχεις γίνει φοβητσιάρης! Σταμάτα να κλαις!
Πόσες φορές δεν έχουμε φοβίσει ένα παιδί πιστεύοντας ότι έτσι θα είναι προσεκτικό απέναντι στους κινδύνους που πιστεύουμε ότι υπάρχουν; Δημιουργούμε φοβίες χωρίς όρια ενώ το παιδί απλά συνδέει αυτό που δε θέλουμε να κάνει με το φόβο.
Ζούμε πλέον σε μία εποχή τρομολαγνείας. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας βομβαρδίζουν καθημερινά με φοβίες (απαγωγές παιδιών, κακοποιήσεις, φόβοι για τους μετανάστες...). Μεγαλώνουμε παιδιά που φοβούνται, που "κλείνονται" στον "μικρόκοσμο" μας. Πως όμως θα ανακαλύψουν τον κόσμο έξω από το σπίτι; Πως θα μάθουν να διαχειρίζονται τον κίνδυνο;;
Η "ασφάλεια" που θεωρούμε ότι τους παρέχουμε όχι απλά δεν τα θωρακίζει, αλλά τα κάνει πιο ευάλωτα! Φοβόμαστε τους γύρω μας, τη γειτονιά, τον άγνωστο στο δρόμο που μπορεί να μας κοιτάξει. Αν "διαβάσουμε" όμως καλύτερα την επικαιρότητα θα δούμε ότι ο κίνδυνος έρχεται κυρίως από την ίδια την οικογένεια. Οι κακοποιήσεις, οι απαγωγές, οι δολοφονίες... κυρίως γίνονται μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον.
Η ζωή δεν έχει γίνει πιο επικίνδυνη από ότι ήταν πριν από μερικά χρόνια. Αυτό πιστεύουν οι περισσότεροι γονείς. Ωστόσο η ενημέρωση πλέον είναι που διογκώνει το φόβο και όχι η πραγματικότητα.Κίνδυνοι σαφώς υπάρχουν. Η καλλιέργεια του φόβου που ούτως ή άλλως ενστικτωδώς υπάρχει, δεν ευνοεί την υγιή ανάπτυξη του παιδιού. Δίνουμε περιθώρια ανακάλυψης και κατ'επέκταση ουσιαστικής ωρίμανσης. Ναι, το παιδί έχει πιθανότητες να χτυπήσει αν τρέχει. Το να του απαγορεύεις να τρέχει πόσο μπορεί να βοηθήσει;
