Μια κουρασμένη γενιά...
12:54 μ.μ. |
| via |
Αν ρωτήσουμε τους γονείς γιατί δε βλέπουμε
πλέον παιδιά να παίζουν στους δρόμους, το πρώτο που απαντάνε είναι γιατί πλέον
δεν είναι ασφαλή. Κι όμως ζούμε σε μία ασφαλή χώρα όπου δεν γίνονται αρπαγές
παιδιών και η εγκληματικότητα με θύμα τα παιδιά είναι πολύ μικρή σε ποσοστά. Η
πραγματική αιτία λοιπόν είναι οι πολλαπλές δραστηριότητες των παιδιών. Σε μία
απλή ερώτηση σε μια μαμά «τι κάνει το παιδί σου», υπάρχουν πολλές πιθανότητες
αντί να σου πει «καλά», να απαντήσει «μπάσκετ, μουσική, καράτε, αγγλικά,
κολυμβητήριο, σκάκι, θεατρικό παιχνίδι ….».
Μήπως λοιπόν μεγαλώνουμε μια κουρασμένη
γενιά;;; πλέον τα παιδιά μπαίνουν σε πρόγραμμα από πολύ μικρή ηλικία. Πάνε
παιδικό σταθμό πριν κλείσουν καν τα 3 και ξεκινάνε παράλληλα δραστηριότητες. Το
απλό γονεϊκό ένστικτο που κάποτε αρκούσε για να μεγαλώσεις το παιδί σου, πλέον
γίνεται project. Όπως στη
δουλειά. Θέτεις στόχους για το παιδί και προσπαθείς να γίνεις ο τέλειος γονιός.
Μήπως γιατί προβάλουμε τις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες; Μήπως γιατί
ανταγωνιζόμαστε την διπλανή «τέλεια» μαμά;;; Πάει ο Νίκος μπάσκετ, πρέπει να
πάει και ο Θανάσης που είναι φίλος!
Το παιδί μεγαλώνει χωρίς ελεύθερο χρόνο και
χώρο. Όλα είναι προκαθορισμένα. Μήπως τελικά και η συμπεριφορά του; Αφήστε ένα
παιδί στην εξοχή με πολλαπλά ερεθίσματα και το πιο πιθανό να μην κάνει τίποτα.
Απλά θα κοιτάει. Γιατί δεν του δόθηκαν οδηγίες. Δεν έχει πρόγραμμα, ούτε
εκπαιδευτή. Κι εσύ φοβάσαι μη χτυπήσει. Ναι. Είναι πολύ πιθανό να χτυπήσει
γιατί δεν γνωρίζει πώς να περπατήσει στη φύση. Πως είναι να περπατάς πάνω σε
πέτρες ή να σκαρφαλώνεις σε δέντρα.
Διαβάζεις άρθρα, βιβλία για γονείς και
οδηγίες. Πίστεψες ότι αν άκουγες μουσική μοτσαρτ στην εγκυμοσύνη θα γεννούσες
ένα ευφυές παιδί. Όχι αυτό δεν ισχύει αλλά οι πωλήσεις cd με μουσική του μοτσαρτ πήγαν υπερ του
δέοντος καλά!
Οι διάφορες μέθοδοι διαπαιδαγώγησης έχουν
άνοδο και ευρύ κοινό.
Μήπως απλά χάνουμε χρόνο;;;
Χρόνο να διαβάζουμε και να ψάχνουμε αντί να
είμαστε με τα παιδιά;; Μήπως είναι πιο εποικοδομητικό να καθόμαστε στο χαλί και
να παίζουμε με τα παιδιά ανακαλύπτοντας τα από το να τα μεταφέρουμε από
δραστηριότητα σε δραστηριότητα;;;
Και μήπως τελικά τα παιδιά γίνονται πιο
ευφυή αλλά κυρίως πιο ευτυχισμένα όταν αφεθούν ελεύθερα;;; Μήπως κοιτάμε απλά
το δέντρο;;; ψάξτε λοιπόν για το «δάσος»!
7 σχόλια
Σήμερα πήγαμε θάλασσα και παρακολουθούσα το 21 μηνών αγόρι μου να παλεύει να ανέβει ένα ύψωμα με άμμο και χαλίκια. Δεν βοήθησα. είπα μόνο να προσέχει και πως αν πέσει θα ξανασηκωθεί. Το απόλαυσα να παίζει ώρες ατελείωτες. Συμφωνώ πολύ με το κείμενο σου..Ας τα παρακολουθήσουμε τι τα ιντριγκάρει, τι θέλουν αυτά και ας αφήσουμε τις δικές μας επιθυμίες στην άκρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννα κι εγώ αυτό πλέον ξεκίνησα να κάνω. να παρακολουθώ και να μαθαίνω από το παιδί μου :) ευχαριστω για το σχόλιο ♥
ΔιαγραφήΣυμφωνώ όσο δεν φαντάζεσαι.Στα χρόνια που δίδασκα σε Γυμνάσιο και μετά τώρα στα 3 παιδάκια που κάνω μαθήματα ζωγραφικής βλέπω ολοκάθαρη την εικόνα που περιγράφεις.Έχω άπειρα να σου γράψω μα θα σε κούραζα.Θα σου πω το πιο πρόσφατο.Μία μαθήτρια μου με αγκάλιασε και μου είπε ότι έρχεται σε μένα για να..ξεκουραστεί. Φροντίζω το μάθημα να είναι..μικρή διασκέδαση και όχι ¨μάθημα". Σαν μητέρα και σαν γιαγιά φρόντιζα πάντα το παιδί να ζει το χρόνο που του οφείλω σαν παιδί για να μεγαλώσει σωστά.Τα δικά μου κορίτσια μεγάλωσαν παίζοντας στο δρόμο μπροστά από το εργαστήρι μου τότε. Γι' αυτό κορίτσι μου τα σημερινά παιδιά είναι..αγχωμένα και πιεσμένα, μεγαλώνουν πριν από την ώρα τους και μέσα σε...ωράρια και απαιτήσεις για τελειότητα από τους γονείς.Ξεχνούμε εμείς οι μεγάλοι ότι η παιδική ηλικία είναι το θεμέλιο για τον αυριανό πολίτη και άνθρωπο.Σε κούρασα μα..έτσι είμαι εγώ..λίγο περισσότερο παιδί από όσο πρέπει! Αχτιδενια φιλάκια γλυκιά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα τόσα να γράφατε θα τα διάβαζα με πολύ ενδιαφέρον! εννοείται δεν μας κουράζετε! Μακάρι να ακολουθήσουν το δικό σας παράδειγμα κι άλλοι! εγω σας υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω :) ♥
ΔιαγραφήΓιούλη έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι τρομερό τα πόσα ερεθίσματα παίρνουν από 1 ώρα στη φύση σε σχέση με μια ώριαία δραστηριότητα. Στη φύση, όλες οι αισθήσεις είναι ενεργοποιημένες, ακούει, βλέπει, αγγίζει, μυρίζει... δεν συγκρίνεται! Τα παιδιά θέλουν παιχνίδι, τα παιδιά χρειάζονται το δικό τους παιχνίδι, πρέπει να τα αφήσουμε να είναι παιδιά. Πολλά φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκη
..."να τα αφήσουμε να είναι παιδιά"!!!! ακριβώς αυτό Νίκη μου :) ♥
ΔιαγραφήΣυμφωνώ απολύτως! Είναι στην ίδια λογική με το ..αφήστε τα παιδιά να βαρεθούν, νομίζω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά δεν νομίζω ότι δεν τα αφήνουμε να βγουν έξω μόνο γιατί έχουν πολλές δραστηριότητες... στις μεγάλες πόλεις που δεν υπάρχει η έννοια της.. γειτονίας (γνωριζόμαστε μεταξύ μας)πώς να αφήσεις ένα παιδί να βγει έξω? παλιότερα οι γείτονες κάθονταν στις βεράντες τους και μπορούσες ανά πάσα στιγμή να ρωτήσεις πχ. την κα.Λένη και να σου πει αν πέρασε ο γιόκας σου.. τώρα ποιός ξέρει την καΛένη και ποιος το γιόκα σου...