Δεν φτιάχνουμε κανόνες.. τα παιδιά φτιάχνουν κανόνες!
10:35 π.μ.
Θυμηθείτε λίγο πως έπαιζαν τα παιδιά σε μία
αλάνα. Μαζευόντουσαν και έφτιαχναν τους κανόνες του παιχνιδιού που θα έπαιζαν
σύμφωνα με τις δικές τους ομαδικές ανάγκες. Και το παιχνίδι κυλούσε ομαλά… Τώρα
τα παιδιά παίζουν σε οργανωμένα γήπεδα, με προπονητές που καθορίζουν αυτοί τους
κανόνες τους παιχνιδιού και με τους γονείς να θέτουν τον «κανόνα» της νίκης του
παιδιού τους! Μια αγχώδης κατάσταση για ένα παιδάκι που απλά θέλει να παίξει.
Κι αν οι κανόνες μπαίνουν στα παιχνίδια από τους ενήλικες, πόσο μάλλον θα
καθοριστούν από τους τελευταίους οι κανόνες του σπιτιού ή του σχολείου.
Πόσο πραγματικά θα άλλαζε τα πράγματα αν δίναμε στα παιδιά τη δυνατότητα να φτιάξουνε κανόνες;
 |
| via |
Κι όμως, η συμμετοχή των παιδιών στη θέσπιση
των κανόνων, προωθεί την ηθική τους ανάπτυξη! Όταν τα παιδιά συμμετέχουν στους
κανόνες του σπιτιού ή της τάξης, θεωρούν τους κανόνες αυτούς περισσότερο
δίκαιους. Ωστόσο αυτή η εμπλοκή των παιδιών μπορεί να γίνει επιφανειακή και
ανούσια αν δεν προσέξουμε. Σε μία κονστρουκτιβιστική μορφή εκπαίδευσης, η
θέσπιση κανόνων αποτελεί κομμάτι μίας γενικότερης ατμόσφαιρας αμοιβαίας
εμπιστοσύνης, και ο στόχος είναι η ηθική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών(DeVries & Zan, 1994). Όταν ο ενήλικας σέβεται το παιδί ως πρόσωπο που έχει
δικαίωμα να ασκήσει τη θέλησή του, η σχέση τους έχει κάποια ψυχολογική ισότητα
που προωθεί την αυτονομία. Ο Piaget
δεν υποστήριζε την πλήρη ελευθερία. Ωστόσο οι κονστρουκτιβιστές παιδαγωγοί
ελαχιστοποιούν την άσκηση της ενήλικης αυθεντικότητας σε σχέση με τα παιδιά
χωρίς ωστόσο να την εξαλείφουν (DeVries, 1999; DeVries
& Edmiaston, 1999;DeVries & Kohlberg, 1987/1990).
Δώστε λοιπόν την ευκαιρία στα παιδιά να
φτιάξουν Κανόνες. Ακόμα και όταν τα παιδιά βρίσκονται υπό την εποπτεία
μας, μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να παρακολουθήσουμε, να εμπιστευτούμε
και να αναμένουμε ότι μπορούν να θεσπίσουν τους δικούς τους κανόνες και να
λύσουν τα δικά τους προβλήματα. Η παρέμβαση μπορεί να είναι συχνά αναγκαία, αλλά η
επίλυση προβλημάτων και η επίλυση διενέξεων θα πρέπει να είναι δικό τους ζήτημα
και να αναλαμβάνουν την ευθύνη.
Οι Κανόνες του σπιτιού και της τάξης είναι
υπόθεση από κοινού και ακόμη κι αν τα παιδιά υπερβάλλουν οφείλουμε τουλάχιστον
να το συζητήσουμε μαζί τους.
0 σχόλια